Προσπαθήστε να επαναφέρετε στη μνήμη σας, αν μπορέσετε, την προ Μητσοτάκη Ελλάδα. Που ναι, μες τα μνημόνια ήταν, δεν διένυε και τις καλύτερες στιγμές της, όμως από την ανάληψη της εξουσίας του και μετά, εμφανίστηκε μια παραλλαγή της ιδεολογίας του νεοφιλελευθερισμού, ο λεγόμενος Μητσοτακισμός. Ο οποίος βασίζεται στην παραγνώριση της ηθικής και της δικαιοσύνης από τα άτομα που συνθέτουν το επιτελείο του.

Τα καρτέλ επικρατούν των αγορών και ο πληθωρισμός επικρατεί της νομισματικής κυκλοφορίας. Η νομοθετική φρενίτιδα του Μητσοτακισμού υπερβαίνει την αφομοιωτική ικανότητα των πολιτών αλλά και τη δυνατότητα εφαρμογής των νόμων (πχ. η πυροπροστασία οικοπέδων και οι υποχρεώσεις των κατόχων κατοικίδιων ζώων). Ουδείς γνωρίζει τι ισχύει νομοθετικά: στη φορολογία, στην πολεοδομία και στη δημοσία διοίκηση. Πάνω από 3000 νόμοι εκδίδονται ετησίως. Ελάχιστοι εφαρμόζονται. Ο σφετερισμός της δημοσίας περιουσίας από ευνοούμενους του Μητσοτακισμού μένει ατιμώρητος, με την παροχή εκ των προτέρων αμνηστίας σε Τραπεζίτες και διοικητές ΔΕΚΟ για τις ενδεχόμενες παρανομίες τους αλλά και σε γιατρούς που τους είχε βάλει να σε κυνηγούν με μια σύριγγα και μάλιστα επί ποινή!

Ας μη μιλήσουμε για τα Τέμπη, για τις υποκλοπές, για την διαρκή κλοπή των εισφορών των συνταξιούχων, για τα καρτέλ Ενέργειας και τροφίμων. Θυμίζω, κατήργησε τα λιγνιτωρυχεία της χώρας και ενέπλεξε την Ελλαδίτσα σε σοβαρές περιπέτειες στο χειρότερο δυνατό timing. Διέλυσε την Υγεία, όσοι έχουν περάσει από τα δημόσια νοσοκομεία το γνωρίζουν, επέβαλε φασιστικές μεθόδους στους πολίτες με ευκαιρία τον κόβιντ, φωτογραφιζόμενος εκείνη την εποχή με το βιβλιο του Σβαμπ «Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ», έστειλε στους ψυχίατρους αλλά και στο θάνατο ταλαίπωρους Έλληνες που είχαν έρθει σε αδιέξοδο από τις αλλοπρόσαλλες οικονομικές πολιτικές του. Έγραψε την Κύπρο εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι, διέλυσε την εξωτερική πολιτική, ενέπλεξε τη χώρα σε έναν πόλεμο και ήδη μόλις χθες η αδελφή του Ντόρα είπε: «Δεν έπρεπε να είχαμε εμπλακεί στον πόλεμο στην Ουκρανία», βεβαίως αφού πρώτα έδωσε τα μισά πυρομαχικά των Ενόπλων Δυνάμεων στον Ζελένσκι

Η χώρα είναι μια άλλη χώρα από την διακυβέρνηση Μητσοτάκη και πραγματικά άργησαν να μιλήσουν οι δυο πρώην πρωθυπουργοί, καθώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης καλλωπίζονται

Θα ήθελα να συνεχίσω και σήμερα την αναφορά μου στην σκόνη που σήκωσε το Πολεμικό Μουσείο γιατί αυτή είναι η πιο σημαντική επικαιρότητα σήμερα για τον λόγο πως δημιουργεί πολιτικές εξελίξεις, τις οποίες πρέπει να θέλουν και να ποντάρουν σε αυτές οι απομονωμένοι Έλληνες. Είναι μια ευκαιρία για όλους μας αυτή.

Γι’ αυτό, θα ακολουθήσω τώρα μια αναλυτική προσέγγιση του Διδάκτορα Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης του κ. Μελέτη Μελετόπουλου, σε σχέση με τα γεγονότα που ξημέρωσαν την 1^η Ιουλίου στο Πολεμικό Μουσείο για να έχουμε όλοι μια απλή, πραγματική και ήρεμη προσέγγιση, σε αντίθεση με τα διάφορα τρολ αλλά και τα κανάλια, που έχουν εξαπολύσει βομβαρδισμό εναντίον μας από χθες κατόπιν εντολής του.

Μετά την εκλογική συντριβή ήρθε και ο εσωκομματικός κόλαφος, λέει ο Μελέτης Μελετόπουλος

Η πρώτη ανοιχτή αμφισβήτηση για την κυβέρνηση της ΝΔ ήρθε αμέσως μετά την συντριβή της στις ευρωεκλογές, όπου έλαβε την ψήφο του 28% των ψηφισάντων ή αλλιώς του 12% των εχόντων δικαίωμα ψήφου. Στην κοινοβουλευτική ομάδα, 32 βουλευτές αμφισβήτησαν ευθέως το σημερινό πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του.

Η απώλεια ενός εκατομμυρίου ψήφων, η τεράστια αποχή και η μαζική πλέον διαρροή ψηφοφόρων προς ταυτοτικά Κεντροδεξιά κόμματα προαναγγέλλει συντριβή στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, με βασική προοπτική τον κατακερματισμό της άλλοτε ποτέ κραταιάς Κεντροδεξιάς παράταξης σε πολλά κόμματα και την συρρίκνωση της ΝΔ σε μικρομεσαίο κόμμα.

Αν μάλιστα η ΝΔ παραμείνει εμμονικά προσκολλημένη στην πολυπολιτισμική, αντινατιβιστική και δικαιωματιστική της ατζέντα, σύντομα θα εξελιχθεί σε κεντροαριστερό κομματίδιο τύπου “Ποτάμι”, ενώ θα γιγαντωθούν τα Δεξιά ταυτοτικά κόμματα, διότι οι κεντροδεξιοί ψηφοφόροι θα αναζητήσουν αλλού πολιτική έκφραση. Βασική διαχωριστική γραμμή θα είναι η εθνική ταυτότητα, όπως οι διεθνείς εξελίξεις με σαφήνεια υποδεικνύουν.

Η συντριβή

Ασφαλώς και το παραδοσιακό κατεστημένο της ευρείας Κεντροδεξιάς δεν πρόκειται να αφήσει την ιστορική παράταξη -που επιβίωσε χρεωκοπίας και μνημονίων- να αποσυντεθεί εις τα εξ ών συνετέθη, από μία ιδεολογικά ιδιόρρυθμη ομάδα εγκατεστημένων στο Μαξίμου πρώην στελεχών κεντροαριστερών κομμάτων.

Έτσι ακολούθησε ο πραγματικός κόλαφος της εκδήλωσης της 1ης Ιουλίου στο Πολεμικό Μουσείο, όπου ο διευθυντής της σοβαρότερης κεντροδεξιάς εφημερίδας Μανώλης Κοττάκης και οι δύο πρώην ηγέτες της Κεντροδεξιάς παράταξης και πρωθυπουργοί Κ. Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς αποδόμησαν συνολικά και πειστικότατα την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του διαδόχου τους με βαρύτατους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Το κυριότερο είναι, ότι στην εκδήλωση υπήρξε πρωτοφανής κοσμοσυρροή, μέγα πλήθος και μέγα πάθος, που δεν έχει ούτε κατά προσέγγιση εισπράξει από τον κόσμο η σημερινή κυβέρνηση.

Τι φέρνει η εκλογική κατάρρευση

Όλα αυτά κατέδειξαν την πλήρη πολιτική και κομματική απονομιμοποίηση της κυβέρνησης. Πολιτικά απονομιμοποιήθηκε λόγω των ευρωεκλογών.    Κομματικά απονομιμοποιήθηκε από την αποδόμησή της από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, που εκφράζουν το μεγαλύτερο μέρος της κομματικής βάσης.

Ασφαλώς και δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να αντιπαρέλθει έτσι απλά το γεγονός με τον αστείο χαρακτηρισμό ότι “δε σχολιάζει δηλώσεις πρώην πρωθυπουργών”. Ούτε φυσικά και είναι σε θέση να διαγράψει δύο πρώην πρωθυπουργούς, διότι έτσι η σημερινή ηγεσία θα έθετε αυτομάτως τον ίδιο της τον εαυτό εκτός παράταξης. Εξ άλλου, η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει την ευχέρεια να εγκαταλείψει την πολυπολιτισμική, δικαιωματιστική, αντινα_τιβιστική της ατζέντα για να προσεγγίσει τον μέσο κεντροδεξιό ψηφοφόρο και να επαναπατρίσει απέχοντες και μεταναστεύσαντες σε άλλα κόμματα.

Τέλος, είναι εξαιρετικά δύσκολο, μετά από αυτές τις σεισμικές εξελίξεις, η κυβέρνηση να παραμείνει στην εξουσία σα να μην συμβαίνει τίποτα. Επομένως, είτε η ΝΔ θα οδηγηθεί σε εσωκομματική κρίση και αλλαγή ηγεσίας με τις προβλεπόμενες διαδικασίες, ώστε να εμφανισθεί στις επόμενες εκλογές με ηγεσία που θα είναι σε θέση να επανασυσπειρώσει την παράταξη και να κερδίσει με ευρεία πλειοψηφία, είτε ο πρωθυπουργός θα προκηρύξει άμεσα πρόωρες εκλογές.

Οπότε εάν μεν κερδίσει με απόλυτη πλειοψηφία αίρεται πάσα αμφισβήτηση. Εάν δε ηττηθεί, τότε αποχωρεί και το κόμμα αλλάζει σελίδα. Μόνον που στο δεύτερο σενάριο θα έχει χαθεί και η εξουσία και η πολιτική σταθερότητα.