Φθάσαμε Παρασκευή 28 Ιουνίου 2024. Με δροσερό αεράκι προς το παρόν. Τι κάνετε; Πώς πάνε τα κουράγια;

Έλεγα τις προηγούμενες μέρες πως ο Μητσοτάκης δεν θα πάει στην Ευρώπη που ορέγονταν αλλά θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας! Και πριν αλέκτωρ λαλήσει έχουμε ήδη την πρώτη μεγάλη εκδήλωση αμφισβήτησης από τους βουλευτές του. Το τέλος της παντοκρατορίας του Μητσοτάκη είναι πλέον εμφανές και το ξέρει.

Μάλιστα πολλοί βουλευτές του ξεπέρασαν τα εσκαμμένα, υπαινισσόμενοι σχέσεις του με ισχυρά συμφέροντα και απομάκρυνση από την λαϊκή βάση.

Οι βουλευτές επέρριψαν ευθύνες για το μείζον θέμα της ακρίβειας, του επιτέθηκαν για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, του καταλόγισαν την ιδεολογική και πολιτική μετάλλαξη του κόμματος και την απομάκρυνση από τις αρχές της παράταξης που στοίχισε την μείωση των ποσοστών της ΝΔ στις ευρωεκλογές. Επίσης του άσκησαν κριτική για την αλαζονεία του περιβάλλοντός του –εννοούσαν ουσιαστικά και του ιδίου – αλλά και των υπουργών και γενικών γραμματέων. Κυρίως όμως ανέδειξαν την αποτυχία του επιτελικού κράτους, υποδεικνύοντας μία συνολικά διαφορετική λειτουργία της κυβέρνησης και του κόμματος.

Βεβαίως οι βουλευτές βλέποντας πως στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν, θα χάσουν τις έδρες τους, άρχισαν εκ των υστέρων τις αντιδράσεις, γιατί κατά την διάρκεια που γίνονταν όλα αυτά για τα οποία τον κατηγορούν σήμερα, ήταν χαλαροί στις διατυπώσεις τους, άσε που πολλοί ψήφισαν ή απείχαν κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας για τους γάμους των ομοφυλόφιλων.

Αυτά βέβαια γίνονται από τα βουλευτάκια ή βολευτάκια που θα μείνουν άνεργα και τίποτα δεν αλλάζει τα επί του χάρτου σχέδια για τα οποία σας έχω μιλήσει επανειλημμένως με αποτέλεσμα να είσαστε οι πλέον πονηρεμένοι ακροατές του ραδιοφώνου  

Δείτε για παράδειγμα, Όλα τα κόμματα έχουν παρόμοια προβλήματα, δήθεν ιδεολογικά!

Ποια ιδεολογία; Η Νέα Δημοκρατία (Νέα; 50άρα είναι πλέον και σε εμμηνόπαυση), είναι σημιτική, Το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο μπερδεμένοι μεταξύ τους που οι Έλληνες ευρίσκονται σε σύγχυση από τα πήγαινε έλα των μελών τους από το ένα κόμμα στο άλλο. Ειλικρινά αν με ρωτήσετε πού ευρίσκονται διάφοροι βουλευτές τους σήμερα, θα εκτεθώ. Στο ΠΑΣΟΚ ή στον ΣΥΡΙΖΑ;

Η ΝΔ πάλι πασοκοφέρνει, είναι ένα ΠΑΣΟΚ της εποχής Σημίτη, Θυμόσαστε; Με Οτσαλάν, Ίμια, Χρηματιστήρια και δεν συμμαζεύεται, και θα ήταν μια χαρά να ενωθούν όλοι αυτοί και να κάνουν ένα κόμμα.

Δύο καθαρές καταστάσεις μένουν πίσω: Είναι η Ελληνική Λύση και το ΚΚΕ και μένει να δούμε αν θα διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στο μέλλον. Η Ελληνική Λύση δε, παρά τον λυσσαλέο πόλεμο που δέχτηκε, ανέβασε ποσοστά και ψήφους ενώ το ΚΚΕ μόνο ποσοστά.

Εν τω μεταξύ άρχισε να τίθεται θέμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και σε αυτή την περίπτωση η πρωτοβουλία κινήσεων είναι στον Μητσοτάκη. Αν κάνει κάποια κίνηση ματ (τύπου Μπελέρη ας πούμε), θα το παλέψει και στις εκλογές, με την προϋπόθεση όμως πως θα έχει λύσει νωρίτερα τα προβλήματα της ακρίβειας παντού και όχι μόνο στα τρόφιμα. Εκεί με κάποια έξυπνη κάθετη κίνηση εντός της παράταξής του, θα μπορούσε να διεμβολίσει μέρος των αμφισβητιών, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτοί εκεί μέσα (στο κοινοβούλιο εννοώ), δεν σκέφτονται ούτε αισθάνονται, ούτε πιστεύουν σε κάποιον Θεό όπως ίσως εμείς έξω. Όπως είπαμε και χθες, όλα εξαρτώνται από το μπαγιόκο. Το πρωτεύον τους είναι η νομή της εξουσίας. Μακάρι να ανθίσει ένα λουλούδι μέσα σε αυτό το περιβάλλον, αλλά όλοι το ξέρουμε πόσο δύσκολο θα ήταν… Μάλλον για να το πω σωστότερα, είναι αδύνατον.

Όμως πείτε μου εσείς τι νόημα έχουν όλες αυτές οι μικρότητες της πολιτικής σκηνής, σε σχέση με την πραγματική θέση της χώρας και φυσικά και ημών των Ελλήνων. Τι κερδίζουμε εμείς απ’ όλα αυτά, αναρωτήθηκε κανείς;

Γιατί και η ακρίβεια και οι γάμοι και η εγκληματικότητα και η γραφειοκρατία και τα άδικα που πνίγουν τους νεοέλληνες και η ανασφάλεια που πλανάται πάνω από τα κεφάλια όλων, δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά τα συμπτώματα της παράλυσης μιας χώρας.

Η κατάντια της Ελλάδας και σε πολιτικό και σε διπλωματικό και σε κοινωνικό και σε πολιτισμικό επίπεδο ήταν αναμενόμενη. Ακολουθούσε νομοτέλειες. Η υπόθεση Μπελέρη, η απειλή της Χεζμπολάχ κατά της Κύπρου, η εξευτελιστική πρόκληση των Σκοπίων στο θέμα της Συμφωνίας, οι καθημερινές αλβανικές συνειδητές προκλήσεις, η τουρκική γελοιοποίηση του ελληνικού κράτους, είναι καθημερινά φαινόμενα που τονίζουν το μέγεθος της φθοράς. Το κράτος και η κοινωνία καταρρέουν και οι διαχειριστές της εξουσίας αδιαφορούν. Ασχολούνται με ό,τι επιταχύνει την παρακμή.

Η χώρα έχει γίνει παιδική χαρά. Δεν λειτουργεί τίποτα. Έχουμε όλο το καλοκαίρι μπροστά μας και αντί να ασχοληθούν σοβαρά με τις πύρινες λαίλαπες που παραμονεύουν, ασχολούνται με νόμους ανεφάρμοστους, που τίποτα δεν μπορούν να προσφέρουν. Και σκεπτόμενοι κουτοπόνηρα, όπως ίσως μας έμεινε από τα 400 χρόνια της σκλαβιάς στον πιο βάρβαρο λαό του κόσμου, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να βάλουν πρόστιμα και να εισπράξουν χρήμα από τον ραγιά για τις σπατάλες τους.

Μου λένε πολλοί πως είμαι απαισιόδοξος και δεν πρέπει δημοσίως αυτό να φαίνεται.

Έχω μιλήσει επανειλημμένως για την επερχόμενη καταστροφή. Άλλοι την βλέπουν και έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα, άλλοι πιστεύουν πως θα τα ξεπεράσει όλα αυτά η ελληνική κοινωνία.

Δεν είναι δυστυχώς όμως έτσι. Οι κοινωνίες είναι άθροισμα ατόμων χωρίς καμιά συλλογική στόχευση. Έτσι, το εθνικό κράτος είναι ένας απαρχαιωμένος, ρατσιστικός θεσμός που πρέπει να εκλείψει. Σημασία έχουν τα άτομα και οι ιδιαιτερότητές τους.

Αυτήν την κοινωνία επιδιώξαμε, αυτήν έχουμε. Και το κράτος που την περιλαμβάνει δεν περνά, απλώς, κρίση. Καταρρέει.

Οι συνέπειες θα είναι δραματικές καλοί μου ακροατές και μακάρι να μη ζήσουμε να τις δούμε. Θα τις δουν και θα τις βιώσουν όμως οι νέες γενιές, αν έχουν παραμείνει και αυτές εντός της χώρας και δεν έχουν φύγει γι’ άλλα σύνορα

Δυστυχώς, θέλετε δεν θέλετε, αυτή είναι η αλήθεια και βγαίνει αβίαστα