Είναι Τρίτη 21^η Μάϊου 2024 Καλημέρα συμπατριώτες όπου κι αν σας βρίσκω. Σήμερα υπάρχει μια απεργία της ΑΔΕΔΥ στα αζήτητα και μια προεκλογική περίοδος επίσης στα αζήτητα. Καιρός είναι να ρίξουν πάλι στον παλιολαό την ευθύνη! Οι Έλληνες είναι οι μόνοι που δεν φταίνε και οι μόνοι που πληρώνουν γενικώς… Όμως όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία…

Οι Έλληνες μέσα στη φτώχεια που εντέχνως οδηγήθηκαν, αδυνατούν να καταλάβουν πού οδηγείται η χώρα τους. Προηγούνται τα πρωτεύοντα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον άμεσο βιοπορισμό τους. Ταυτόχρονα το ασκέρι δουλεύει και δημιουργεί συνθήκες μη αναστρέψιμες για την πατρίδα μας.

Τα Μέσα Ενημέρωσης αν θα ήθελαν, μέσα σε μια εβδομάδα θα είχαν καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία, πλην όμως αποτελούν αυτά τα ίδια, κόπρο

Βλέπω ανθρώπους να ανησυχούν και να προσπαθούν μέσα από τις εκλογικές αναμετρήσεις να παρέμβουν, όμως αν το σύστημα είναι τόσο ευέλικτο και τόσο αδίστακτο όσο έχει αποδειχτεί, το να προσπαθείς να αλλάξεις μια κατάσταση που ευρίσκεται σε προχωρημένη σήψη, με αυτόν τον τρόπο, είναι ουτοπία.

Βεβαίως από αυτούς που διατείνονται πως θέλουν να σώσουν την χώρα, δεν είναι όλοι ειλικρινείς. Τα τριάκοντα αργύρια πάντα είχαν την αξία τους…

Άλλοι πάλι είναι ελλειποβαρείς, δεν έχουν τον απαιτούμενο όγκο, αν και αυτό δεν είναι ευδιάκριτο σε όλους, και άλλοι είναι ψώνια. Με λίγα λόγια βρισκόμαστε σε ένα κανονικό αδιέξοδο.

Όταν έχεις τέτοιες σκέψεις και απόψεις, αμέσως χαρακτηρίζεσαι αντισυστημικός, αλλά αυτό είναι το λιγότερο που πρέπει να μας απασχολεί. Ειλικρινά όμως δεν ξέρω με ποιο μαγικό ραβδί της Κίρκης, ο ελληνικός λαός μετασχηματίστηκε έτσι.

Έναν αντισυστημικό άνθρωπο, όσο δεν ενοχλεί ιδιαίτερα, το ίδιο το σύστημα τον χρειάζεται, προκειμένου να δείξει στον κόσμο πως λειτουργεί η δημοκρατία. Αν όμως ενοχλεί ιδιαίτερα, τότε πάει άκλαυτος σαν τον μακαρίτη τον Τράγκα (και όχι μόνο).

Πάντα έτσι πήγαιναν όσοι ενοχλούσαν. Πιο παλιά (βλέπε Γρηγόρη Λαμπράκη) ήταν λίγο άγαρμποι και δαχτυλοδειχτούμενοι, ενώ τώρα στην ψηφιακή εποχή, μπορεί να μην φαίνονται και να μην ενοχοποιούνται αλλά είναι πολύ πιο αδίστακτοι και πολύ πιο επικίνδυνοι.

Μπορεί εκεί που πηγαίνεις, να σου έρθει μια κεραμίδα στο κεφάλι και όλοι να λένε «κρίμα τι άτυχος άνθρωπος»…

Δυο πρόσφατα παραδείγματα (σε διεθνές επίπεδο), που είναι ίσως πολύ νωρίς ακόμη για να αποδειχτούν, είναι, το ένα του πρωθυπουργού της Σλοβακίας Ρ. Φίτσο, ο οποίος δέχτηκε πυροβολισμούς στην κοιλιά από κάποιον που δήθεν διαφωνούσε «πολιτικά μαζί του» και το άλλο του Ιρανού προέδρου Ε.Ραϊσί, ο οποίος σκοτώθηκε στην συντριβή του ελικοπτέρου του στο βορειοδυτικό Ιράν. Δεν ξέρω αν συνδέονται μεταξύ τους, πλην όμως και οι δύο είχαν πατριωτικό προσανατολισμό, δηλαδή ήταν άνθρωποι οι οποίοι έθεταν το συμφέρον της χώρας τους, όπως το αντιλαμβάνονται, πάνω από οτιδήποτε άλλο.

Κάποιος που εξυπηρετεί τα εθνικά του συμφέροντα δεν θα εξυπηρετήσει κατά προτεραιότητα τα συμφέροντα των ΗΠΑ, της ΕΕ (Γερμανίας και Γαλλίας δηλαδή) και της συλλογικής Δύσης γενικότερα.

Και οι δύο είχαν αντιδυτική προσέγγιση και ιδιαίτερα στην περίπτωση του Ιρανού προέδρου θα λέγαμε ακραία αντιδυτική. Μάλιστα επιπλέον αυτής της προσέγγισης έχουν και την φιλορωσική προδιάθεση.

Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός πιο διακριτική (βασικά αρνείτο να δώσει περαιτέρω στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία), ο Ιρανός πρόεδρος εμφανή καθώς η συμπόρευση με Ρωσία και Κίνα αποτελεί στρατηγική και γεωπολιτική επιλογή για την Τεχεράνη. Nα προστεθεί ακόμα ένα κοινό σημείο των δύο ηγετών: Και οι δύο πριν την απόπειρα δολοφονίας και την συντριβή του ελικοπτέρου, είχαν επισκεφτεί το… Αζερμπαϊτζάν!

Τέτοιου είδους ηγέτες δεν είναι αρεστοί στην Δύση γιατί θέλουν ανθρώπους οι οποίοι να συμβιβάζονται και να εξυπηρετούν μία διεθνιστική ατζέντα. Το είδαμε στον κορονοϊό, το βλέπουμε στην Ουκρανία και πάνω απ’ όλα το ζούμε στην Ελλάδα με τον βασιλικότερο του βασιλέως Μητσοτάκη, την αδερφή του Ντόρα στο θέμα του Κοσσόβου και όχι μόνο, στον Τσίπρα της συμφωνίας των Πρεσπών και του τρίτου μνημονίου των 99 χρόνων, στον Βενιζέλο του PSI και του ΕΝΦΙΑ και άλλων ουκ έστιν αριθμός.

Αυτό είναι το σύστημα και όποιος είναι συστημικός, είναι ή χέστης ή βολεψάκιας, όμως έτσι δεν πάμε μπροστά. Αυτά άλλωστε τα κήρυξαν και τα δίδαξαν οι Έλληνες πρόγονοί μας, αγωνιστές του 21 και μας παρέδωσαν μια πατρίδα ελεύθερη, άσχετα αν εμείς με το που ελευθερωθήκαμε, πήγαμε και πάλι να υποδουλωθούμε στους συμμάχους μας.

Οπότε δεν βλέπω τον λόγο γιατί να είμαστε αισιόδοξοι;

Διάβασα στο MILITAIRE πως υπάρχει κίνδυνος κοσοβοποίησης της Ελλάδας με την ασκούμενη για χρόνια εξωτερική πολιτική.

Το είπε ο κ. Παύλος Παναγιώτης. Ο κ. Παύλος Παναγιώτης δίδαξε για περισσότερα από δέκα χρόνια ελληνική γλώσσα και πολιτισμό σε νέους ομογενείς και αλλοδαπούς. Έχει διατελέσει Εμπειρογνώμων του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Ιδρύματος Ωνάση. Είναι επιμελητής εκδόσεων και διοργανωτής διεθνών συναντήσεων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα με την ερευνητική εργασία στη Φιλοσοφία, αρθρογραφεί στα ελληνικά, αγγλικά και νορβηγικά. Ζει στη Νορβηγία, όπου είναι Επιστημονικός Συνεργάτης και Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Όσλο, και Στρατηγικός Σύμβουλος. Επίσης εργάστηκε σε Προγράμματα Εκπαιδευτικής Στήριξης της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, και ασκεί δριμύτατη κριτική στην κυβέρνηση αλλά και προσωπικά στην Ντόρα Μπακογιάννη, ειδικά μετά από την απροκάλυπτη υποστήριξη που παρείχε στο Κοσυφοπέδιο.

Όπως λέει, η Κοσοβοποίηση της Ελλάδας, δεν είναι πλέον ένα ακραίο σενάριο. Ο τρόπος με τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση ασκεί εξωτερική πολιτική και διπλωματία ακόμη και σε ζωτικής σημασίας ζητήματα για τα εθνικά μας συμφέροντα, δημιουργούν μεγάλους και σοβαρούς κινδύνους.

Σχολιάζοντας τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν επισημαίνει ότι «όταν ήρθε η σειρά του Πρωθυπουργού να ορθώσει το κρητικό ανάστημά του στον Πόντιο γενίτσαρο, δυστυχώς, το αποτέλεσμα των γενικών διατυπώσεων με κούφια λόγια που του δόθηκαν να αναγνώσει με ευθύνη της κυρίας Μπούρα, αν όχι και άλλων, ήταν όχι μόνον αποτυχημένο αλλά και καταθλιπτικό. Στην αντιφώνησή του προς τον Τούρκο Πρόεδρο ο Έλληνας Πρωθυπουργός εμφανίστηκε σαν καλός γόνος μεγαλοαστικής τάξης που με αστείες κυριολεκτικά (από το άστυ) αβρότητες και σχεδόν μουδιασμένο τόνο στη φωνή προσπάθησε να καλοπιάσει τον σουλτάνο, εκθέτοντάς του μια σειρά ελληνικών παραχωρήσεων προς την Τουρκία, σχεδόν ως δώρα εξευμενισμού, που είναι και ο δίδυμος αδελφός του κατευνασμού».

Δεν θα λύσετε το πρόβλημα της χώρας σας λοιπόν πηγαίνοντας να ψηφίσετε – χαλαρά ή όχι, δεν έχει καμία σημασία- στις 9 Ιουνίου. Δεν είστε τόσο μάγκες εσείς για να ρίξετε μ’ ένα απλό χαρτάκι ένα ολόκληρο σύστημα. Δεν ξέρω κι αν το θέλετε κιόλας.. Α μη τοι άλλο όμως, σε περίπτωση που θα το θέλατε, διαβάστε τουλάχιστον Ομήρου Οδύσσεια γιατί είναι η μόνη σωστή κατεύθυνση που μπορείτε να πάρετε για να βγείτε από τα αδιέξοδα

Και τέλος μην είστε τσιφτετέλληνες που λέει κι ο Σαββόπουλος, αν και τα ‘χει κι αυτός τα κρίματά του και τις ευθύνες του. Όλοι μας τα έχουμε λίγο ως πολύ γι’ αυτό και πρέπει να διορθώσουμε την πορεία μας, αλλιώς;……