Σήμερα μετά τις διακοπές του Πάσχα έχουμε να θέσουμε και να αναπτύξουμε ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την θάλασσα και την ναυτοσύνη του Έλληνα.

Μιλάμε με τον Πρόεδρο του Ναυτικού Ομίλου Παλουκίου Αμαλιάδας - τέως αιρετό και πρώην πρόεδρο του Ρ/Σ Αμαλιάδας κ. Θόδωρο Βουκελάτο. Κύριε Βουκελάτε καλημέρα, Χριστός Ανέστη

Μια ξεχασμένη αφίσα από έναν παλαιό εορτασμό της ναυτικής εβδομάδας, μας βάζει σε αυτή την ενδιαφέρουσα πιστεύω, σημερινή μας κουβέντα

Θόδωρος Βουκελάτος: ΝΤΡΟΠΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ…

     Βρήκα προχθές μια ξεχασμένη αφίσα από παλαιό εορτασμό της ναυτικής εβδομάδας. Ανατρέχοντας στο διαδίκτυο διάβασα ότι το 2008 ήταν η τελευταία φορά που γιορτάστηκε, και μάλιστα με τίτλο “Ελάτε να γνωρίσετε τους ανθρώπους της θάλασσας”. Τον Μάϊο του 2010 μια λιτή ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού γνωστοποιούσε ότι λόγω των δημοσιονομικών συνθηκών (κρίσης) δεν θα γίνει ναυτική εβδομάδα. Καλή αρχή.

    Στο διαδίκτυο επίσης διάβασα ότι ο ΟΗΕ έχει φροντίσει (ασχέτως δημοσιονομικών συνθηκών) για κάποιους άλλους εορτασμούς όπως, Στις 10 Φεβρουαρίου η παγκόσμια ημέρα Οσπρίων και Αραβικής Λεοπάρδαλης, 30 Μαΐου η Ημέρα Πατάτας, και 23 Ιουνίου παγκόσμια ημέρα Χήρων!!!

   Παρ’ όλα αυτά η ιστορικός καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Μαρία Ευθυμίου διακηρύττει πως, σαν έθνος ότι κάναμε το κάναμε από την θάλασσα. Από τον Τρωϊκό πόλεμο, που εκστρατεύσαμε στο Ίλιον με πάνω από 1100 σκάφη, από τους εμπόρους-πλοιοκτήτες ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας που ξεκίνησαν  την επανάσταση του Έθνους, και από τους Έλληνες εφοπλιστές που φέτος έφεραν την χώρα μας στην πρώτη παγκοσμίως θέση της εμπορικής ναυτιλίας.

      Δεν πα’ να λέει η Ευθυμίου. Σε αυτή τη χώρα αυτοί που αποφασίζουν, και οι μόνοι που δεν είναι ναυτικοί ούτε ευπατρίδες, είναι στους κόλπους του κράτους. Είναι ίσως αυτοί που στην αφίσα αυτοχαρακτηρίστηκαν “άνθρωποι της θάλασσας”(!!!!).

 Από την στιγμή που κάποιες  ομάδες κρατικοδίαιτων εξουσιοδοτούνται να αποφασίζουν όχι μόνον για την ναυτική εβδομάδα, αλλά και για τον διωγμό του ιδιοκτήτη μιας βάρκας μήκους 5.10 μέτρων με τεκμήρια και φόρο πολυτελείας, ή τον –επί πολλά έτη- διωγμό των ελλήνων κατασκευαστών σκαφών και εξαρτημάτων και την τελική χρεωκοπία τους, τότε καλώς τα παθαίνουμε.

      Τα ίδια πάθαμε με την –πάλαι ποτέ- βιομηχανία αυτοκινήτων και εξαρτημάτων. Και μετά μας φταίνε οι γείτονες που διατείνονται για τις θαλάσσιες πατρίδες. Εμείς ούτε ναυτική εβδομάδα, ούτε βάρκα μην δούμε να κινείται γιατί ο ιδιοκτήτης είναι «σκαφάτος». Και ας είμαστε μια χώρα που έχει 6.000 νησιά και βρέχεται πανταχόθεν από θάλασσα. Η Σουηδία, μια χώρα με τον πληθυσμό της Ελλάδας έχει έναν στόλο πάνω από 750.000 –κυρίως μικρών- σκαφών αναψυχής που δεν υπόκεινται σε φορολογίες, και είναι κάτι φυσικό. Και εδώ το να αγοράσει κάποιος ένα αυτοκίνητο των 50.000 είναι φυσικό. Το να πάρει όμως μια βάρκα –και μάλιστα ελληνικής κατασκευής- δαπανώντας το ίδιο ποσό, είναι επιλήψιμο.

     Μήπως πρέπει αυτά τα θέματα να τα εκχωρήσουμε σε πραγματικά πατριώτες (άλλη επιλήψιμη έκφραση και αυτή) και σε καπεταναίους  που το έχουνε και στο DNA τους;

Άλλωστε αυτοί και οι πλοιοκτήτες ήταν αυτοί που κάθε φορά θυσίαζαν τους εαυτούς τους και τα καράβια τους στις επιταγές του έθνους.

     Κάποτε σ’ αυτή τη χώρα, με την ναυτική εβδομάδα –θεσμός που ξεκίνησε το 1933-γιορτάζαμε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας μας, την σχέση μας με την θάλασσα, με πάνω από 22 αιώνες ένδοξης ναυτικής ιστορίας την οποία πρέπει να τιμούμε και να διαφυλάττουμε. Αντ΄ αυτού ασεβούμε συστηματικά κατά της ιστορίας μας.

    Πάντως ακόμα δεν είναι αργά. Προκηρύξτε από φέτος τον εορτασμό της ναυτικής εβδομάδας. Και όχι κάθε δυο χρόνια όπως συνηθιζόταν, αλλά για κάθε χρόνο. Ο εορτασμός της δεν είναι αγγαρεία, είναι χρέος σας.  Μήπως περισώσουμε ότι είναι δυνατόν να σωθεί από την χαμένη μας αξιοπρέπεια και τον πατριωτισμό μας. Γιατί μη μου πείτε ότι η κατάργηση –στην ουσία- της ναυτικής εβδομάδας , δεν είναι η έλλειψη των παραπάνω. Διότι δεν πρέπει να ντρέπεται κανείς μόνο γι’ αυτά που έκανε, αλλά και γι’ αυτά που δεν έκανε.